Πάντα σε μεγάλες διοργανώσεις οι Κροάτες κατέβαζαν σύνολο με ταλαντούχους παίκτες, αλλά κάπου στην πορεία απογοήτευαν, θα είναι τα τελικά του παγκοσμίου κυπέλλου μια εξαίρεση, μια ευκαιρία για κάτι καλό; Οι Κροάτες τερμάτισαν στην δεύτερη θέση του ομίλου τους πίσω από το Βέλγιο. Από τον Οκτώβρη είναι προπονητής ο Νίκο Κόβατς που αντικατέστησε τον Στίματς στον πάγκο. Ο Κόβατς προσπαθεί να έχει ένα ισορροπημένο σύνολο που παρουσιάζει αμυντική πειθαρχία και επικεντρώνεται σε παιχνίδι αντεπιθέσεων, κάτι που σε ένα τουρνουά μπορεί να αποδειχθεί σωστή στρατηγική. Θιασώτης του 4-2-3-1 περισσότερο με πιθανότερη σύνθεση τους Πλετίκοσα τερματοφύλακα, Σρνά, Τσόρλουκα, Λόβρεν, Στρίνιτς στην άμυνα (επιθετικό μπακ). Στην μεσαία γραμμή δυο μεγάλοι μπαλαδώροι, ο Λούκα Μόντριτς της Ρεάλ Μαδρίτης και ο Ιβάν Ράκιτιτς της Σεβίλλης, ο οποίος αναμένεται να κάνει μεγάλη μεταγραφή και θα είναι από τις προσωπικότητες που πιθανών να ξεχωρίσουν στα γήπεδα της Βραζιλίας. Μπροστά τους βρίσκονται ο Πέρισιτς και ο Όλιτς στα άκρα με τον Κόβασιτς να παίζει πίσω από τον σέντερ φορ ο οποίος είναι ο Μάντζουκιτς. Βέβαια μην ξεχνάμε πως υπάρχουν και άλλα ονόματα που φλερτάρουν στα σχήματα του Κόβατς όπως ο Βερσάλικο, ο Κράνιτσαρ ή ο Γέλαβιτς. Εναλλακτικά πλάνα είναι το 4-4-2 με τον Σρνά να περνάει σε ρόλο χαφ και τον Βίντα σε ρόλο μπακ και στην επίθεση το δίδυμο Μάνζουκιτς, Γέλαβιτς ή Όλιτς. Οι Κροάτες αγωνίζονται στον πρώτο όμιλο μαζί με την Βραζιλία, το Καμερούν και το Μεξικό. Ο δεύτερος αγώνας στις 18 Ιουνίου είναι κλειδί, αν καταφέρουν και πάρουν την νίκη απέναντι στο Καμερούν, θα διεκδικήσουν πιθανότητα την δεύτερη θέση με τους Μεξικάνους.

Συνεχή παρουσία έχει το Μεξικό τα τελευταία 20 χρόνια στα τελικά του παγκοσμίου κυπέλλου. Η πορεία τους βέβαια επαναλαμβάνεται. Καλές εμφανίσεις στην φάση των ομίλων αλλά το ταξίδι φτάνει μέχρι τους 16. Αυτή την φορά τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά, πιο χαμηλοί τόνοι, όμιλος αντικειμενικά δύσκολος, απουσίες αστεριών όπως ο Κάρλος Βέλα κλπ κάνουν δύσκολο ακόμα και τον στόχο της πρόκρισης στην επόμενη φάση. Από τον περασμένο Οκτώβρη στο τιμόνι των "El Tri" βρίσκεται ο Μιγκέλ Χερέρα ο οποίος αντικατέστησε τον Βίκτορ Μανουέλ Βούκετιτς. Χρησιμοποιεί κυρίως το 5-3-2 με την διαφορά ότι οι 3 του κέντρου και ο ένας της επίθεσης σχηματίζουν έναν ρόμβο που υποστηρίζει τον επιθετικό κορυφής. Στο τέρμα συνήθως ξεκινά ο Κορόνα στην άμυνα κεντρικοί οι Ρέγεζ, Μάρκεζ και Μορένο στα άκρα οι Αγκιλάρ και Λαγιούν, στην μεσαία γραμμή οι Ερέρα, Μεδίνα και Πένια, μπροστά τους σε ρόλο κρυφού επιθετικού ένας εκ των Τζιοβάνι Ντος Σάντος ή Χαβιέ Ερνάντεζ και στην κορυφή ο Περάλτα. Το εναλλακτικό πλάνο του Χερέρα είναι ένα πιο καθαρόαιμο 3-5-2 με τα πλάγια μπακ να λειτουργούν περισσότερο επιθετικά και τον Ντος Σάντος να έρχεται στην ίδια ευθεία με τον Περάλτα. Από αστέρια στον πάγκο, εννοείται πως θα προσέξουμε τον Άλαν Πουλίδο, τον Άντρες Γκουαρδάδο ο οποίος διεκδικεί και φανέλα βασικού και τον τερματοφύλακα Γκιγιέρμο Οτσόα. Το Μεξικό αγωνίζεται στον πρώτο όμιλο με αντίπαλους το Καμερούν, την οικοδέσποινα Βραζιλία και την Κροατία. Το γεγονός πως δεν είναι το απόλυτο φαβορί για την δεύτερη θέση, ίσως να τους κάνει πιο προσεκτικούς. Το ζητούμενο είναι να υπάρχει ένα θετικό αποτέλεσμα στην πρεμιέρα με το Καμερούν και από εκεί και πέρα το ματς με τους Κροάτες πιθανών να καθορίσει την πρόκριση μιας εκ των δυο ομάδων.

Τα "λιοντάρια" αποτελούσαν στο παρελθόν μια από τις ισχυρότερες ομάδες που παρουσίαζε η Αφρική σε παγκόσμια κύπελλα. Αυτό βέβαια ίσχυε πριν την συμμετοχή τους στο παγκόσμιο κύπελλο του 2002 στην Ιαπωνία και του 2010 στην Αφρική καθώς δεν κατάφεραν να πετύχουν ούτε νίκη. Στην έβδομη παρουσία τους στα τελικά της διοργάνωσης αγωνίζονται σε έναν δύσκολο όμιλο με την οικοδέσποινα Βραζιλία, το Μεξικό και την Κροατία και θεωρούνται το αουτσάιντερ. Το πρόγραμμα είναι ίσως να τους ευνοεί καθώς υποδέχονται τους οικοδεσπότες στην τελευταία αγωνιστική συνεπώς αν ο Φελιπάο έχει καθαρίσει την πρόκριση ίσως να προστατέψει κάποιους παίκτες. Στο τιμόνι βρίσκεται ο 66χρόνος Βόλς Φίνκε που αποτέλεσε διάδοχο του Ζαν Πολ Ακόνο.
Το σύστημα που χρησιμοποιεί είναι το 4-2-3-1 με κύρια επιθετική αιχμή τον Σάμιουελ Ετό. Κάτω από τα δοκάρια είναι ο γνωστός μας Ιτάνζ, στην άμυνα οι Νιόμ, Νκουλού, Σειντού, Μπεντίμο, αμυντικά χαφ οι Σόνκ και Εγιόνκ με τον Ζαν Μακούν να παίζει λίγο πιο προωθημένος, στα άκρα οι Αμπουμπακάρ και Μουκάντζο και στην κορυφή ο αειθαλής Ετό. Εναλλακτικό πλάνο είναι το 4-3-3 με την τριάδα που έχει χρησιμοποιηθεί στο κέντρο να αποτελείται από τους Σόνγκ, Μακούν και Εγιόνγκ ή Ματίπ. Θα δώσουμε χαρτάκι για να αγωνιστεί ο Μπόνγκ, ενώ θα έχει ενδιαφέρον αν κάποια στιγμή προτιμήσει τον Στεφάν Εμπιά, ο οποίος αν και αμυντικό χαφ, αρκετές φορές έχει χρησιμοποιηθεί ως δεξί μπακ. Άλλοι παίκτες που κεντρίζουν το ενδιαφέρον είναι ο Εκοτό και ο Γουεμπό. Αουτσάιντερ μεν, αλλά βάση στατιστικής είναι δύσκολο να μην πάρουν κάποιον βαθμό όπως στις δυο προηγούμενες συμμετοχές τους.

Ισπανοί, πρωταθλητές κόσμου, πρωταθλητές Ευρώπης στα δυο τελευταία Euro και θεωρητικά ένα από τα πιο ισχυρά φαβορί. Κάπου εκεί θα έπρεπε να τελειώσει η ανάλυση, όμως υπάρχει ένας αστερίσκος. Στους τρεις τελικούς που κατέκτησαν οι Ισπανοί αντιμετώπισαν ευρωπαϊκές ομάδες, φέτος ίσως να είναι η σειρά να παραδώσουν τα σκήπτρα σε μια λατινοαμερικάνικη. Το μεγάλο ζήτημα για τον Βιθέντε Ντελ Μπόσκε που είναι εκλέκτορας των Ισπανών από το 2008 είναι η κατάσταση των ποδοσφαιριστών του. Οι περισσότεροι παίκτες έχουν "γράψει" αρκετά χιλιόμετρα στις ευρωπαϊκές και εγχώριες διοργανώσεις και αρκετοί αναλυτές του ποδοσφαίρου εκτιμούν πως η Ισπανία δεν θα διαθέτει την απαραίτητη φρεσκάδα για να τους πάει ψηλά. Η βάση άλλωστε των παικτών είναι σε υψηλό μ.ο. όμως η ποιότητα τους δεν χωρά αμφιβολία. Σε ότι αφορά την τακτική, ο Ντελ Μπόσκε στοχεύει στην κατοχή της μπάλας και την δημιουργικότητα, αν αυτή συνδυαστεί και με αποτελεσματικότητα στην επίθεση, έχουμε την φόρμουλα που κερδίζει. Το σύστημα, 4-3-3 και ξέρουν να το εφαρμόζουν καλύτερα από τον καθένα. Στην θέση του τερματοφύλακα υπάρχει ο Ίκερ Κασίγιας, στην άμυνα η τετράδα των Χουάν Φραν, Σέρχιο Ράμος, Πικέ και Άλμπα, στην μεσαία γραμμή οι Τσάμπι Αλόνσο και Μπούσκετς, μπροστά τους ένας εκ των Τζάβι/ Φάμπρεγκας, στα άκρα οι Ινιέστα και Σίλβα και στην επίθεση ο Ντιέγκο Κόστα. Η κατάσταση του τελευταίου αποτελεί ερωτηματικό, όμως εναλλακτικές υπάρχουν όπως ο Τόρες ή ο Βίγια. Εναλλακτικά ο Ντελ Μπόσκε αλλάζει την διάταξη και θέσεις στους παίκτες με τους Μπούσκετς, Αλόνσο και Τσάβι να υπάρχουν σε πιο κοντινές αποστάσεις, ο Φάμπρεγκας στην επίθεση ως κρυφός επιθετικός και στις πτέρυγες οι Ινιέστα και Νάβας. Πληθώρα αστεριών και στον πάγκο. Παίκτες όπως ο Χάβι Μαρτίνεθ, ο Κόκε, ο Καθόρλα, ο Πέδρο, ο Αλμπιόλ και ο Αθπλιθικουέτα δεν χρειάζονται συστάσεις.
Το θετικό για τους Ισπανούς είναι ότι βρίσκονται σε έναν σχετικά βατό όμιλο και το πρόγραμμα βολεύει. Στο δεύτερο γκρουπ όπου αγωνίζονται, υπάρχει η φιναλίστ του περασμένου θεσμού Ολλανδία με την οποία ξεκινούν τις υποχρεώσεις τους, αλλά η Χιλή και η Αυστραλία δεν τρομάζουν θεωρητικά. Ωστόσο θα πρέπει να προσέξουν πολύ τους λατινοαμερικάνους σε ένα ματς κλειδί για την θέση που θα κατακτήσουν στον όμιλο. Οι Χιλιανοί διαθέτουν αξιόλογη ομάδα και οι Ισπανοί τους ταιριάζουν, συνεπώς η αναμέτρηση αυτή θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Οι Ισπανοί έχουν την υπεροχή, ωστόσο τα πάντα θα κριθούν από την φυσική κατάσταση και τις δυνάμεις που έχουν οι παίκτες του Ντελ Μπόσκε. Είναι ικανοί να φτάσουν τουλάχιστον στην τετράδα αλλά θα πρέπει να διαθέτουν και τις δυνάμεις για να το καταφέρουν πέραν από την αδιαμφισβήτητη αξία και κλάση των ποδοσφαιριστών τους.

Αρκετά νωρίς ξεκίνησε ο Λούι Φαν Χάλ την προετοιμασία των Οράνιε. Στόχος βέβαια να επαναλάβουν την επιτυχία του 2010 όπου έφτασαν στον τελικό και γιατί όχι αυτή την φορά να καταφέρουν να σηκώσουν το κύπελλο. Βέβαια ο Φαν Χάλ είναι ειλικρινής στις δηλώσεις του καθώς λέει ότι υπάρχουν 8 με 10 ομάδες καλύτερες από εμάς σε αυτό το παγκόσμιο κύπελλο και οι πιθανότητες μας να προκριθούμε στα προημιτελικά είναι περίπου 20%. Ας αφήσουμε όμως τα ποσοστά για τους αριθμολόγους και ας πάμε στο ρόστερ των Ολλανδών. Συνήθως ο Φαν Χάλ προτιμά το 4-3-3. Κάτω από τα δοκάρια το φαβορί είναι ο Σίλεσεν του Άγιαξ. Στην άμυνα η τετράδα Γιανμαστ (Φέγιενορντ), Βέρχαρ, Ίντλ, Μπλίντ, στο κέντρο σε διάταξη V οι Ντε Γιόνγκ, Σνάιντερ, Φερ (αντί του Βαν Ντερ Φάρτ) και μπροστά οι Ρόμπεν, Βαν Πέρσι, Λενς. Αρκετά αξιόλογοι παίκτες για τον πάγκο, όπως οι Χούντελαρ, Βαϊνάλντουμ, Γκούζμαν, Κάιτ. Εναλλακτικό πλάνο και Φαν Γκάλ είναι ρίσκο να πει κάποιος στα σίγουρα καθώς στον διάσημο τεχνικό του αρέσουν τα τρυκ. Ο Κάιτ μπορεί να παίξει αντί του Ρόμπεν , ο Χούντελαρ αντί του Βαν Πέρσι, Ο Ντέπαι της Αϊντχόφεν είναι μια επιλογή πλάγιου επιθετικού, γενικά είναι απρόβλεπτος. Οι Ολλανδοί αγωνίζονται στον δεύτερο όμιλο όπου αντιμετωπίζουν στην πρεμιέρα τους Ισπανούς, σε μια ρεβάνς του τελικού του 2010, την Αυστραλία και την Χιλή. Οι τελευταίοι είναι και οι πιο επικίνδυνοι αντίπαλοι, πέραν των πρωταθλητών κόσμου φυσικά, αν δεν τους υπολογίσουν.

Η Χιλή είναι μια ομάδα που αρέσκεται στο επιθετικό ποδόσφαιρο και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να παρουσιάσει στα γήπεδα της Καιάμπα, του Ρίο και του Σάο Πάολο όταν θα αγωνιστεί με την Αυστραλία, την Ισπανία και την Ολλανδία αντίστοιχα. Σίγουρα με αντίπαλες τις δυο ευρωπαϊκές ομάδες δεν είναι το φαβορί για πρόκριση, μπορεί όμως να βάλει δύσκολα στους αντίπαλους προπονητές. Στο πάγκο των Χιλιανών βρίσκεται από το 2012 ο Χόρχε Σαμπαόλι και το σύστημα που κυρίως χρησιμοποιεί είναι το 4-3-1-2.
Τερματοφύλακαςα ο Κλαούντιο Μπράβο της Ρεάλ Σοσιεδάδ, τετράδα στην άμυνα οι Ίσλα, Μεντέλ σε ρόλο σέντερ μπακ, Γκονζάλεζ, Μένα. Στον χώρο της μεσαίας γραμμής η τριπλέτα Βιντάλ ως πλάγιου εσωτερικού μέσου, Ντιάζ και Αραγκουνίζ έχει ως κύριο στόχο να τροφοδοτήσει τον "μάγο" Βαλβίδια ο οποίος με τις εμπνεύσεις του θα δώσει την πάσα πάρε βάλε στους Αλέξις Σάντσεζ της Μπαρτσελόνα και Εντουάρντο Βάργκας της Νάπολι. Ως εναλλακτικό σχήμα έχει δοκιμαστεί το 3-4-1-2 με τους Μεντέλ, Γκονζάλεζ και Γιάρα στην άμυνα, Ίσλα, Ντίαζ, Αραγκουίζ και Μένα στην μεσαία γραμμή, Βιντάλ πίσω από τους Σάντσεζ και Βάργκαζ. Εναλλακτική είναι και ο Μπεοσέζαρ της Γουϊγκαν σε ρόλο πλάγιου επιθετικούαπό την δεξιά πλευρά και τον Βάργκας από την αντίθετη πλευρά.
Το σίγουρο είναι πως έχουν παίκτες ποιότητας, διαθέτουν ευρωπαϊκή εμπειρία και πιθανότατα το γεγονός ότι αγωνίζονται σε βραζιλιάνικο έδαφος και όχι σε κάποια άλλη ήπειρο να τους δίνει μια ώθηση παραπάνω. Στόχος είναι πρώτα η νίκη απέναντι στην Αυστραλία και από εκεί και πέρα ότι βγει στα δυο παιχνίδια με τις ευρωπαϊκές.

Η συμμετοχή της Αυστραλίας στο παγκόσμιο κύπελλο, θεωρείται επιτυχία, μπορούν τα "καγκουρό" να πετύχουν κάτι καλύτερο; Πολύ δύσκολο θα λέγαμε καθώς βρίσκονται στον ίδιο όμιλο με την Χιλή, την Ολλανδία και την Ισπανία με τις δυο τελευταίες να έχουν τον πρώτο λόγο για πρόκριση στην επόμενη φάση. Προπονητής είναι ο 48χρόνος Ελληνοαυστραλός Άγγελος Ποστέκογλου ο οποίος είναι ένας από τους πλέον επιτυχημένους προπονητές στην Αυστραλία, έχοντας κατακτήσει 2 τίτλους στο πρωτάθλημα NSL με την South Melbourne και 2 στην A-League με την Brisbane Roar. Αγαπημένο του σύστημα είναι το 4-3-3, με τους Ράιαν κάτω από τα δοκάρια, στην άμυνα η τετράδα Φράνιτς, Μακγκόουαν, Σπιράνοβις, Ντέϊβιντσον, στην μεσαία γραμμή η τριπλέτα με τον Τζέντινακ αμυντικό χαφ και τους Μίλιγκαν, Μπρεσιάνο ως πλάγια εσωτερικά χαφ. Στην επίθεση υπάχει ο Λέκι, ο Κάχιλ και ο Όαρ. Εναλλακτικά χρησιμοποιείται το 4-4-1-1, το 4-4-2 και το 4-5-1.

Για την Ελλάδα είναι μάλλον σκόπιμο να αναλύσουμε το ρόστερ της ομάδας αλλά περισσότερο τον όμιλο και τους αντιπάλους της.
Σαν γενικό σχόλιο έχουμε ένα σύνολο με αρκετά ώριμους ποδοσφαιριστές και αισιοδοξία πως μπορούμε να προκριθούμε στην επόμενη φάση.
Πρόκριση υπάρχει στα προγνωστικά του Χοσέ Μουρίνιο. Ο Πορτογάλος τεχνικός της Τσέλσι βέβαια υπολογίζει ότι τα παιχνίδια των ομίλων είναι συνήθως πιο κλειστά και ευνοούνται ομάδες που έχουν αμυντική προσήλωση, συνεπώς έχουμε πιθανότητες. Ο Φερνάντο Σάντος που βρίσκεται για τέταρτο χρόνο στο τιμόνι της εθνικής μας χρησιμοποιεί συνήθως το 4-3-3 και εναλλακτικά το 4-2-3-1 κάτι που είναι δύσκολο να το επιχειρήσει μιας και δεν φαίνεται διατεθειμένος να χρησιμοποιήσει μαζί το κεντρικό δίδυμο των ερυθρόλευκων Μανιάτη - Σάμαρη και να αφήσει εκτός κάποιον από την παλιά φρουρά.
Με αντίπαλο την Κολομβία όπου ο Πέκερμαν χρησιμοποιεί το 4-2-2-2 πιθανότατα να χρειαστούμε ένα πιο ενισχυμένο κέντρο. Η απουσία του Φαλκάο είναι σίγουρα στα υπέρ μας όμως και ο ταχυδυναμικός Μπακά μπορεί να προκαλέσει προβλήματα αν δεν τον προσέξουμε. Σε αυτό το παιχνίδι πάντως, έχουμε την δυνατότητα να υπερνικήσουμε στην μεσαία γραμμή και αν τροφοδοτήσουμε τους επιθετικούς μας, υπάρχει η ευκαιρία για κάτι καλό.
Το παιχνίδι με την Ιαπωνία είναι καθοριστικό για την πορεία μας. Οι γρήγοροι Ιάπωνες μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα με την μεσαία τους γραμμή και θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να παρακολουθήσουμε τις εναλλαγές στον τρόπο παιχνιδιού τους. Ο Ζακερόνι πιθανότατα δεν θα ρισκάρει με το 3-4-3 αλλά θα χρησιμοποιήσει το πιο συμβατικό 4-2-3-1. Η τακτική συνέπεια στην μεσαία γραμμή είναι απαραίτητη όπως απαραίτητο είναι τα ακραία μας χαφ να μαρκάρουν. Ίσως να πρόκειται και για ένα παιχνίδι που μπορεί να δημιουργήσουμε φάσεις με τον Φετφατζίδη.
Το παιχνίδι με την Ακτή Ελεφαντοστού, είναι το τελευταίο στο γκρουπ. Θα πρέπει να έχουμε πάρει κάποια νίκη στα πρώτα δυο παιχνίδια έτσι ώστε να μην χρειαστεί να κυνηγάμε το αποτέλεσμα από μια ομάδα που υπάρχουν αρκετές ανισορροπίες αν την αντιμετωπίσουμε ανοιχτά. Τακτικά μας ταιριάζει σε ότι αφορά το σύστημα, αλλά χρειάζεται αρκετά ομαδική προσπάθεια για να αντιμετωπίσουμε τα μεγάλα τους αστέρια. Ο Ντρογκμπά και ο Τουρέ είναι παίκτες που κυριαρχούν στον χώρο τους, ενώ τα γρήγορα άκρα με τους Καλού και Ζερβίνιο απαιτούν αρκετή προσήλωση από τους Τοροσίδη και Χολέμπας. Μια τακτική των αντεπιθέσεων ίσως να μας ταιριάζει περισσότερο, ενώ θα πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι οι "Ελέφαντες" έχουν μεγάλο μ.ο. ηλικίας και θα ήταν προτιμότερο να κρατήσουμε τις δυνάμεις για το τέλος.
Αν θεωρήσουμε πως η βάση για την Εθνική μας είναι η άμυνα, το κλείδι για την πρόκριση είναι η αποτελεσματικότητα στη επίθεση.
Εάν και εφόσον ο Μήτρογλου βρει ρυθμό, οι άμυνες των αντιπάλων μας δεν μπορούν να τον κρατήσουν και η Ελλάδα μπορεί να προκριθεί.
Καλή επιτυχία στην Εθνική μας!

Από τον Μάιο του 2012, ο Γάλλος Σαμπρί Λαμουτσί είναι ο εκλέκτορας των "Ελεφάντων" οι οποίοι ψάχνουν μια διάκριση στα μέτρα του δυνατού στο παγκόσμιο κύπελλο και αυτή θα είναι η πρόκριση στα προημιτελικά. Ο Λαμουτσί είναι θιασώτης του 4-3-3, ενώ το εναλλακτικό του πλάνο στον αγωνιστικό χώρο είναι το 3-5-2.
Κάτω από τα δοκάρια προτιμά τον Μπάρι, τετράδα στην άμυνα οι Αυριέρ, Κόλο Τουρέ, Μπαμπά και Μποκά. Στην μεσαία γραμμή παίζει η τριάδα Ρομαρίκ Ζοκορά και Τουρέ, στα άκρα οι Καλού και Ζερβίνιο και προωθημένος ο Ντιντιέ Ντρογκμπά. Σε περίπτωση που επιλέξει το plan b, συνήθως ο Ζοκορά έρχεται ως τρίτος στόπερ, τα δυο μπακ ανεβαίνουν, τα δυο χαφ μένουν στον πάγκο και χρησιμοποιούνται ο Τιοτέ στο κέντρο και ο Μπονί περιφεριακός φορ. Επιλογές ακόμα είναι ο Ντιντιέ Κόναν, ο Σεϊντού Ντουμπιά και ο Μαξ Γκραντέλ, παίκτες με επιθετικές αρετές. Έμπειρη ομάδα με παίκτες αξίας αλλά και με μεγάλο μέσο όρο ηλικίας.

Η τελευταία ομάδα από το γκρουπ μας είναι η Ιαπωνία. Τους ονομάζουν "Γαλάζιους Σαμουράι" και η συμμετοχή στο παγκόσμιο κύπελλο αποτελεί μια ευκαιρία για να αποδείξουν ότι μπορούν να συναγωνιστούν τους δυτικούς σε τοπ επίπεδο. Προπονητής τους, ο 61χρόνος Ιταλός Αλμπέρτο Ζακερόνι που βρίσκεται στα ινία της εθνικής των Ιαπώνων από το 2010. Έχει πάρει τίτλο με την Μίλαν, έχει εργαστεί στην Γιουβέντους, έχει κερδίσει το Ασιατικό κύπελλο AFC το 2011 και το EAC το 2013 με την Ιαπωνία.
Το σύστημα που χρησιμοποιεί συνήθως είναι το 4-2-3-1. Τερματοφύλακας ο Καβασίμα, στην άμυνα οι Ουτσίντα, Γιοσίντα, Κοννό, Ναγκαμότο. Αμυντικά χαφ οι Εντό και Χασέμπε, μπροστά τους οι Οκαζάκι δεξί χαφ, επιτελικό χαφ ο Χόντα και αριστερά ο Καγκάβα με προωθημένο τον Οσάκο. Εναλλακτικές επιλογές είναι ο Σίντζι Οκαζάκι, Χιρόσι Κιγιοτάκε και Μασάτο Κούντο. Εναλλακτικό πλάνο φαίνεται να είναι το 3-4-3, ο Ζακερόνι το δοκίμασε τον περασμένο Οκτώβρη σε φιλικό με την Λευκορωσία. Νεανική ομάδα με χαμηλό μέσο όρο ηλικίας (οι περισσότεροι παίκτες έχουν γεννηθεί μετά το 1986) και αρκετά φιλόδοξη.

Την τελευταία φορά έφτασε στα ημιτελικά του παγκοσμίου κυπέλλου, ταλέντο υπάρχει, καλή ομάδα έχει, προπονητή που συμπληρώνει πολλά χρόνια στον πάγκο της έχει, παικταράδες παγκόσμιας κλάσης διαθέτει αρκετούς, παίζει σε Νότιο-Αμερικάνικο έδαφος άρα έχει όλες τις προϋποθέσεις για σπουδαία διάκριση σε αυτό το παγκόσμιο κύπελλο.
Ο λόγος για την Ουρουγουάη που έχει στο τιμόνι της τον Όσκαρ Ταβάρες από τον Μάιο του 2006, ο οποίος πέραν από τις διακρίσεις με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της Ουρουγουάης έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα στην Αργεντινή με την Μπόκα Τζούνιορς και το Λιμπερταδόρες με την Πενιαρόλ.
Σε ότι αφορά την τακτική ο Ταμπάρεζ θα μείνει σε αυτό που γνωρίζει καλύτερα, το 4-4-2. Τερματοφύλακας ο Μουσλέρα της Γαλατά, στην άμυνα οι Μάξι Περέιρα της Μπενφίκα, Ντιέγκο Λουγκάνο της Ουέστ Μπρόμ, δίπλα του ο Ντιέγκο Γκοντίν της Ατλετικο, και αριστερά ο Μάρτιν Κάσερες της Γιουβέντους. Σε ρόλο αμυντικού χαφ ένας εκ των Αρέβαλο Ρίος και Βάλτερ Γκαργκάνο, σε ρόλο κλειδί δίπλα του ο Νικολάς Λοδέιρο της Μποταφόνκο, στην δεξιά πλευρά ο Στουάνι της Εσπανιόλ, στην αριστερή ο Κρίστιαν Ροντρίγκεζ και στην επίθεση οι Καβάνι και Σουάρεζ. Ο τελευταίος είναι αμφίβολος για το πρώτο παιχνίδι οπότε ίσως να έχουμε ένα σχήμα με τον Ντιέγκο Φορλάν και μπροστά του τον Καβάνι. Εναλλακτική τακτική του Ταμπάρεζ είναι το 4-3-1-2 όπου επί της ουσίας ο Λοδέιρο μένει στον πάγκο και ο Φορλάν είναι σε ρόλο μεσοεπιθετικού πίσω από τους Καβάνι και Σουάρεζ. Αξιόλογοι παίκτες υπάρχουν και στον πάγκο όπως οι Ραμίρεζ της Σαουθάμπτον, ο Φούσιλε της Πόρτο, ο Πέρεζ της Μπολόνια, ο Ερνάντες της Παλέρμο.
Στο ρητορικό ερώτημα που βάλαμε στην αρχή, το πραγματικό ερωτηματικό είναι ο όμιλος. Η Ουρουγουάη βρίσκεται ίσως στο δυσκολότερο γκρουπ μιας και θα πρέπει να αντιμετωπίσει διαδοχικά την Κόστα Ρίκα στην Φορταλέζα, την Αγγλία στο Σάο Πάολο και την Ιταλία στο Νατάλ. Δυο ευρωπαϊκές ομάδες και μια κεντρο-αμερικάνικη. Κανένας αντίπαλος δεν θεωρείται εύκολος, ούτε η φιλόδοξη Αγγλία, ούτε η παραδοσιακή δύναμη Ιταλία, ούτε και η Κόστα Ρίκα που δεν ήρθε για διακοπές. Νομίζω όμως ότι με την ποιότητα παικτών που διαθέτει η Ουρουγουάη, ο μεγαλύτερος αντίπαλος θα είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκεται, έτσι και περάσει από τους ομίλους, μπορεί να φτάσει ψηλά.

Η Κόστα Ρίκα αγωνίζεται στο τέταρτο γκρουπ με θεωρητικά πιο δυνατούς αντιπάλους όπως είναι η Ουρουγουάη, η Ιταλία και η Αγγλία.
Προπονητής από τον Σεπτέμβρη του 2011 είναι ο Χόρχε Λουϊς Πίντο, ο οποίος αντικατέστησε τον Ρικάρντο Λα Βόλπε έπειτα από την μέτρια πορεία των Κοσταρικανών στο περασμένο Copa America. Ο Πίντο χρησιμοποιεί το 4-4-2 καθώς θεωρεί πως αυτή η τακτική ταιριάζει καλύτερα στους "ticos". Κάτω από τα δοκάρια συνήθως βρίσκεται ο Κέιλορ Νάβας της Λεβάντε, στην άμυνα οι Αϊνερ Μόρα, Ντουάρτε, Ουμάνια, Τζούνιορ Ντίαζ κεντρικά χαφ οι Σέλσο Μπόρχες της Αϊκ Στοκχόλμης και Γέλτσιν Τεχέδα, ακραία χαφ οι Κρίστιαν Μπολάνιος και Μπράιαν Ρουϊζ της Αϊντχόφεν και μπροστά ο Τζόελ Κάμπελ με τον Μάρκο Ουρένια. Εναλλακτική τακτική για τον Πίντο είναι το 5-4-1 με τρια στόπερ και τα ακραία μπακ να έχουν και ρόλο χαφ, στην μεσαία γραμμή μια τετράδα χαφ στην ίδια ευθεία πίσω από τον επιθετικό. Οι λύσεις στον πάγκο δεν είναι πολλές αν και ο Πίντο φρόντισε στην τελική 23άδα να έχει ισορροπημένες επιλογές σε άμυνα κέντρο και επίθεση. Το τι μπορεί να καταφέρει η Κόστα Ρίκα είναι άγνωστο. Θεωρητικά γνωρίζει καλύτερα την Ουρουγουάη, όμως έχει άλλες δυο κλασικές ομάδες στα παγκόσμια κύπελλα όπως η Ιταλία και η Αγγλία και κάθε ματς γι αυτούς είναι σημαντικό και μπορούν να αναδειχθούν σε ρυθμιστές του ομίλου.

Σε έναν από τους πιο δύσκολους ομίλους έχει κληρωθεί η Αγγλία η οποία φιλοδοξεί να τα πάει καλύτερα σε σχέση με τις πρόσφατες παρουσίες της στα τελευταία παγκόσμια κύπελλα. Συγκεκριμένα αγωνίζεται στο τέταρτο γκρουπ μαζί με την Ιταλία, την Ουρουγουάη και την Κόστα Ρίκα.
Βέβαια η παράδοση των τελευταίων ετών δεν τους ευνοεί καθώς μπορεί να έχουν σταθερή παρουσία στα παγκόσμιο κύπελλα από το 1950 και έπειτα, όμως μόλις μια φορά έχουν κατακτήσει το κύπελλο (1966) και μια φορά έχουν φτάσει στους ημιτελικούς (1990), συνήθως δεν καταφέρουν να προχωρήσουν μετά τους 16.
Στο τιμόνι της ομάδας από τον Μάϊο του 2012 βρίσκεται ο Ρόϊ Χόγκσον ο οποίος διαθέχθηκε τον ακριβοπληρωμένο Φάμπιο Καπέλο που παραιτήθηκε. Ο Χόγκσον έχει δοκιμάσει διάφορα σχήματα στην προσπάθεια να χωρέσει τους Τζέραλντ και Λαμπάρτ στην μεσαία γραμμή, κατέλληξε σε ένα 4-3-3 που κάπως λειτούργησε, όμως υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να επιλέξει ένα 4-2-3-1 δίχως την παρουσία του Λαμπάρτ.
Φαβορί για την θέση του τερματοφύλακα είναι ο Χάρτ. Στην άμυνα η τετράδα των Τζόνσον, Κέιχιλ, Φιλ Τζαγιέλκα, Μπέινς, στο κέντρο οι Τζέραλντ με τον Γουϊλσιρ, μπροστά τους οι Στέρλινγκ, Λαλλανά με λίγο πιο προωθημένο τον Ρούνέι και στην κορυφή τον Στάριτζ. Εναλλακτική λύση παραμένει το πρωταρχικό πλάνο, δηλαδή το 4-3-3 με τον Ρούνεϊ στην κορυφή και τον Στάριτζ να πηγαίνει στην δεξιά πλευρά ως πλάγιος επιθετικός.
Για το υπόλοιπο ρόστερ ποιόν να πρωτοαναφέρεις...., παίκτες όπως ο Χέντερσον, ο Τσάμπερλεϊν, ο Γουέλμπεκ ή ο Μίλνερ θα ήταν αστέρια για άλλες εθνικές ομάδες.
Μπορεί η παράδοση να μην είναι μαζί τους αλλά είναι όμως οι οιωνοί. Το 1966 που κατέκτησαν το παγκόσμιο κύπελλο, η Ρεάλ είχε κατακτήσει το κύπελλο πρωταθλητριών, η Ατλέτικο Μαδρίτης το πρωτάθλημα Ισπανίας και η Αυστρία την Eurovision... λέτε;

Ποιος μπορεί να αποκλείσει από τα φαβορί τους Ιταλούς; Οι "Azzurri" πάντα αποτελούσαν ένα από τα κλασικά φαβορί στα τελικά του παγκοσμίου κυπέλλου. Για να ακριβολογούμε βέβαια ήταν φαβορί για τον τελικό όταν τους θεωρούσαν αουτσάϊντέρ. Προπονητής ο Σέζαρε Πραντέλι που αντικατέστησε στον Μαρσέλο Λίπι τον Μάιο του 2010. Οι Ιταλοί αγωνίζονται στον 4ο όμιλο και το έργο τους μόνο εύκολο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί καθώς έχουν να αντιμετωπίσουν την Αγγλία, την Κόστα Ρίκα και την Ουρουγουάη. Κινητήριος μοχλός αυτής της ομάδας ο αειθαλής Αντρέα Πίρλο. Ο Πραντέλι φέρεται να προτιμά το 4-3-2-1 με τερματοφύλακα τον Λουίτζι Μπουφόν, τετράδα στην άμυνα τους Αμπάτε, Μπονούτσι, Κιελίνι, Ντε Σίλιο. Στην μεσαία γραμμή ο Πίρλο και δίπλα του οι Ντε Ρόσι και Βεράτι μπροστά τους οι Μαρκίσιο και Ινσίνιε και επιθετικός ο Μπαλοτέλι. Εναλλακτικό πλάνο είναι ένα όχι και τόσο ξεκάθαρο 5-4-1 γιατί μοιάζει περισσότερο με 3-5-2. Στην άμυνα υπάρχει μια τριάδα κεντρικών μπακ, τα δυο πλάγια μπακ συνήθως παίρνουν όλη την πλευρά και στην επίθεση υπάρχει ένας περιφεριακός φορ συνήθως μαζί με τον Μπαλοτέλι. ο Πραντέλι βέβαια έχει παρουσιάσει και σχήμα με επιθετικό τον Ιμόμπιλε της Τορίνο με την διαφορά ότι στην μεσαία γραμμή υπήρχαν 2 playmaker, ο Πίρλο και ο Μοντολίβο ο οποίος θα απουσιάσει. Στον πάγκο υπάρχουν αξιόλογες επιλογές όπως ο Τιάγκο μότα, ο Τσέρτι, ο Παλέτα, ο τερματοφύλακας της Παρί Σ.Ζ. Σίριγκου κλπ. Το στοίχημα για τους Ιταλούς είναι να ξεπεράσουν το σύνηθες μέτριο ξεκίνημα που έχουν στους ομίλους. Τα πράγματα εκεί είναι σοβαρά. Με την Αγγλία παίζουν το πρώτο παιχνίδι στις 14 του μήνα στο Μαναούς, ακολουθεί το ματς με την Κόστα Ρίκα στις 20 του μήνα στο Ρεσίφε και τέσσερις μέρες αργότερα στο Νατάλ, το παιχνίδι με την Ουρουγουάη που πιθανών να κρίνει την πρόκριση για την μια από τις δυο ομάδες.
Άμα περάσουν από την φάση των ομίλων, η παράδοση είναι μαζί τους για να φτάσουν ψηλά.

Με τον Ότμάρ Χίτζφελντ στον πάγκο σε μια ακόμα μεγάλη διοργάνωση κατεβαίνει η Ελβετία. Ο βετεράνος προπονητής που κατά πάσα πιθανότητα θα αποσυρθεί από τους πάγκους έπειτα από το παγκόσμιο κύπελλο έχει θέσει ως στόχο την πρόκριση στους 16, εφικτός στόχος αν καταφέρει να πλασαριστεί ανάμεσα στην αδύναμη θεωρητικά Ονδούρα και το Εκουαδόρ, μιας και το φαβορί στον όμιλο είναι η Γαλλία. Οι Ελβετοί παρουσιάζουν ένα νεανικό σύνολο που πλαισιώνεται από έμπειρους παίκτες όμως αυτό που απασχολεί τον Χίτσφελντ είναι κατά το πόσο θα ανταποκριθεί η ομάδα του στην άμυνα. Στην επίθεση και το κέντρο υπάρχει ταλέντο ικανό να δώσει προβάδισμα στο σκορ, το ερώτημα είναι αν θα μπορέσει να το κρατήσει.
Βασική τακτική το 4-2-3-1. Τερματοφύλακας ο Μπενάλιο της Βόλσμπουργκ, στην άμυνα η τετράδα Λιχτστάινερ, Σερ, Στιβ Βον Μπέργκεν και Ρικάρντο Ροντρίγκεζ. Στην μεσαία γραμμή δυο παίκτες της Ιταλικής Νάπολι, ο Ίντλερ και ο Μπεχραμί που θα έχουν μπροστά τους την τριπλέτα Σακιρί, Χακά, Στόκερ και προωθημένο τον Ντρίμιτς της Νυρεμβέργης. Εναλλακτικό πλάνο μοιάζει το 4-3-3 με τον Σακιρί να ανεβαίνει στην επίθεση και στην μεσαία γραμμή να υπάρχει ο Ζέλσον Φερνάντεζ της Φράιμπουργκ ανάμεσα στους δυο παίκτες της Νάπολι. Ταλαντούχοι παίκτες υπάρχουν και στον πάγκο όπως ο Τζουρού της Άρσεναλ, Ο Μάριο Γκαβράνοβιτς, ο Σεντέρος της Βαλένθια που ίσως λόγο εμπειρίας να προτιμηθεί στα δύσκολα παιχνίδια. Αν ο Χίτφελντ λύσει τον γρίφο της άμυνας, οι Ελβετοί θα πετύχουν τον στόχο τους.

Από τον πάγκο της Ονδούρας στον πάγκο του Εκουαδόρ βρίσκεται από τον Ιούλιο του 2010 ο Κολομβιανός Ρεϊνάλντο Ρουέντα, ο οποίος δηλώνει την επιθυμία του η ομάδα του να αγωνιστεί και στα επτά παιχνίδια της διοργάνωσης. Το βασικό ζητούμενο βέβαια είναι να προκριθεί από τον πέμπτο όμιλο όπου έχει να αντιμετωπίσει την Ελβετία, την Ονδούρα και την Γαλλία. Ο Ρουέντα προτιμά συνήθως το παραδοσιακό 4-4-2, με την διαφορά ότι δεν έχει κάποιο κλασικό δεκάρι αλλά τον πολυσύνθετο Νομπόα να κάνει πολλά πράγματα μέσα στο γήπεδο. Κάτω από τα δοκάρια συνήθως βρίσκεται ο Αλεξάντερ Ντομίνγκεζ, τετράδα στην άμυνα οι Παρέδες, Γκουάγκουα, Εράζο, Αγιόβι. Στην μεσαία γραμμή τον ρόλο του αμυντικού χαφ έχει ο Σεκούντο Καστίγιο και δίπλα του βρίσκεται ο Κρίστιαν Νομπόα. Δεξιά βρίσκεται ο Αντόνιο Βαλένσια και αριστερά ο Μοντέρο, ενώ στην επίθεση παίζουν συνήθως ο Έννερ Βαλένσια με τον Καισέντο. Εναλλακτικό πλάνο είναι το 4-5-1 με την μεσαία γραμμή να ενισχύει ο Έντισον Μέντεζ που παίρνει την θέση του Έννερ Βαλένσια.
Κανένας δεν μπορεί να απαγορεύσει στο Εκουαδόρ να κάνει όνειρα για πρόκριση. Η Γαλλία είναι αναξιόπιστη στις μεγάλες διοργανώσεις τα τελευταία χρόνια, η Ονδούρα δεν τρομάζει ενώ λόγο του ότι αγωνίζονται στην Λατινική Αμερική έχουν ένα προβάδισμα έναντι της Ελβετίας ως προς την προσαρμοστικότητα στην πρεμιέρα. Εκεί βασικά είναι και το κλειδί της πρόκρισης.

Τους αποκαλούν "Les Bleus" και στην Ελλάδα "Τρικολόρ", ο λόγος φυσικά για την Γαλλία η οποία ψάχνει μια καλή πορεία σε μια μεγάλη διοργάνωση έπειτα από την συμμετοχή της στον τελικό του 2006. Αγωνίζονται στον δεύτερο όμιλο με αντίπαλους της Ονδούρα, την Ελβετία και το Εκουαδόρ και είναι το φαβορί για την πρώτη θέση. Από τον Ιούλιο του 2012 καθήκοντα ομοσπονδιακού προπονητή έχει αναλάβει ο Ντιντιέ Ντεσάμπ, ο οποίος διαδέχθηκε τον Λορέν Μπλάν. Το αγαπημένο του σύστημα είναι το 4-2-3-1 και σαφέστατα με την πλειάδα αστέρων που διαθέτει μπορεί να το υποστηρίξει.
Κάτω από τα δοκάρια βρίσκεται ένας από τους κορυφαίους τερματοφύλακες στον κόσμο ο Ούγκο Λιορίς. Στην άμυνα υπάρχει η τετράδα των Ντεμπιστί, Βαράν, Κοσιενλί, Εβρά, στο κέντρο τα τρεχαντήρια Πογκμπά και Ματουϊντί, μπροστά τους οι Γκρίεζμαν, Καμπάγ και Ριμπερί και προωθημένος ο Μπενζεμά. Παίκτες που ξεχωρίζουν θα συναντήσουμε και στον πάγκο όπως οι Σακό, Σανιά, Ζιρού, Βαλμπιενά, Ρεμί κλπ. Εναλλακτικό πλάνο είναι το πιο κλασικό 4-4-2 με δίδυμο στην επίθεση τους Μπενζεμά και Ζιρού ή Ρεμί.
Το ταλέντο στην Γαλλία περισσεύει, έχει το υλικό για να φτάσει ψηλά αλλά είναι απρόβλεπτη ομάδα. Το στοίχημα είναι αν ο Ντεσάμπ καταφέρει να τους κάνει ομάδα, να τιθασεύσει τις ισχυρές προσωπικότητες και να τους κάνει να παίζουν ως σύνολο, αν καταφέρουν να μην περάσουν, ο αποκλεισμός θα σημαίνει εθνικό σκάνδαλο.

Για δεύτερη φορά στα τελικά του παγκοσμίου κυπέλλου η Ονδούρα που φιλοδοξεί να πετύχει κάτι καλύτερο από την προηγούμενη διοργάνωση και αυτό θα είναι να πετύχει την πρώτη της νίκη. Το μόνο κοινό στοιχείο στον όμιλο είναι η παρουσία της Ελβετίας από την οποία είχαν αποσπάσει ισοπαλία την τελευταία αγωνιστική. Πέραν των Ελβετών, στον πέμπτο όμιλο θα έρθουν αντιμέτωποι με την Γαλλία και το Εκουαδόρ. Προπονητής τους είναι ο Λουϊς Φερνάντο Σουάρες που βρίσκεται στον πάγκο από το 2011 και θεωρείται ένας προπονητής που μπορεί να εμπνεύσει μια ομάδα. Στο παλμαρέ του έχει μια συμμετοχή σε τελικά παγκοσμίου κυπέλλου, με τον Εκουαδόρ το 2006, ενώ σε επίπεδο συλλόγων έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα στην Κολομβία με την Ατλέτικο Νασιονάλ το 1999. Προτιμά το 4-4-2 με τερματοφύλακα τον Βαγιαράδες, στην άμυνα η τετράδα Φιγκερόα, Μπερνάντεζ, Ιζαγκουάρε, Παλάσιος, στο κέντρο οι Γκαρίδο ως αμυντικό χαφ, δίπλα του λίγο πιο προωθημένος ο Γουϊλσον Παλάσιος, πλάγια χαφ οι Γκαρσία, Εσπινόζα και με επιθετικό δίδυμο τους Κόστλι, Μπένγκτσον. Εναλλακτικό πλάνο το 4-1-4-1 με τον Γαρίδο μοναδικό αμυντικό χαφ και στα πλάγια σε πιο επιθετικό ρόλο οι Γκαρσία και Ναχάρ. Επίσης έχει χρησιμοποιήσει και το πιο αμυντικογενές 4-4-1-1 με τον Γκαρσία πίσω από τον Κόστλι, τον Ναχάρ στην δεξιά πτέρυγα και τον Εσπινόζα στην αριστερή. Μια ομάδα με αμυντικούς προσανατολισμούς που θα προσπαθήσει να έχει μια συμπαγή μεσαία γραμμή και να φεύγει στην αντεπίθεση. Ο όμιλος της δεν έχει κάποιο φόβητρο, πέραν των Γάλλων που γενικά είναι αναξιόπιστοι. Δύσκολα χάνει, δύσκολα νικά.

Η Αργεντινή είναι μια ομάδα με παίκτες που διαθέτουν εξαιρετικό ταλέντο και αρκετοί από αυτούς συγκαταλέγονται στους κορυφαίους του κόσμου. Στα παγκόσμια κύπελλα έχει χαρίσει ένδοξες στιγμές, η αλήθεια όμως είναι ότι στα τελευταία μουντιάλ θα μπορούσε να τα είχε πάει και καλύτερα. Στο τιμόνι βρίσκεται ο 59χρόνος Αλεχάντρο Σαμπέλα ο οποίος είναι εκλέκτορας της εθνικής Αργεντινής από το 2011. Για 20 χρόνια ήταν βοηθός του μεγάλου Ντάνιελ Πασαρέλα, από το 2009 έγινε προπονητής στην Εστουντιάντες με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα και το Λιμπερταδόρες, ενώ παρά λίγο θα έπαιρνε και το παγκόσμιο πρωτάθλημα συλλόγων απέναντι στην Μπαρτσελόνα αν ο Πέδρο δεν ισοφάριζε στο 89 και ο Μέσι στην συνέχεια σκόραρε το νικητήριο γκολ για την Μπάρτσα στο 5ο λεπτό της παράτασης. Το ζητούμενο για τον Σαμπέλα είναι αν θα τα καταφέρει καλύτερα από τον Μαραντόνα, γιατί καλύτερος προπονητής από τον τεράστιο ποδοσφαιριστή Ντιέγκο μάλλον είναι.
Αγαπημένο του σύστημα το 4-3-3 και στους τελευταίους αγώνες η σύνθεση ήταν Ρομέρο (τερματοφύλακας), στην άμυνα οι Ζαμπαλέτα, Φερνάντεζ, Γκαράι, Ρόχο, στο κέντρο οι Κάγκο (πλάγιος εσωτερικός μέσος) Μασεράνο, Ντι Μαρία και επιθετική τριπλέτα οι Μέσι, Ιγκουαϊν και Αγκέρο. Μην ξεχνάμε πως μένουν και σημαντικά ονόματα έξω από αυτή την 11άδα όπως ο Μπανέγκα, ο Λαβέτσι ακόμα και ο Παλάσιο και ο Λίσαντρο Λόπεζ. Εναλλακτικά έχει χρησιμοποιηθεί το 5-3-2 με τους Ζαμπαλέτα και Ρόχο να μετατρέπονται σε επιθετικά μπακ, στην άμυνα επιστρέφει ο Μασεράνο μαζί με τους Φερνάντεζ και Γκαράι, Κάκγο, Μπίγλια και Ντι Μαρία στον άξονα και επιθετικοί ο Μέσι με τον Αγκέρο. Δεν μπορούμε να πούμε τίποτα για την κλάση των παικτών της Αργεντινής, το θέμα είναι αν θα μπορέσει να ξεπεράσει τους προημιτελικούς και από εκεί και πέρα ο δρόμος είναι ανοιχτός για μεγαλύτερες επιτυχίες.

Ντεμπούτο κάνουν σε τελικά μεγάλης διοργάνωσης οι "Δράκοι" της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Από τα αουτσάιντερ του ομίλου τους καθώς συναγωνίζονται με την Αργεντινή, την Νιγηρία και το Ιράν. Στο τιμόνι τους από τον Δεκέμβριο του 2009 βρίσκεται ο 59χρόνος Σάβετ Σούσιτς ο οποίος καταφεύγει στο παραδοσιακό 4-4-2 με ρόμβο. Στην θέση του τερματοφύλακα έχουν έναν από τους καλύτερους "πορτιέρο" στην Πρέμιερ Λίγκ, τον Ασμίρ Μπέγκοβιτς της Στόουκ, στην άμυνα υπάρχει η τετράδα των Μάλτζα, Σπάχιτς, Μπίκασιτς, Κολάσινακ, στην μεσαία γραμμή οι Σαλίχοβιτς, Πιάνιτς, Λούλιτς με επιτελικό τον εξαιρετικό τεχνίτη Μισίμοβιτς, ενώ στην κορυφή της επίθεσης δεσπόζουν οι Τζέκο και Ιμπίσεβιτς. Εναλλακτικό πλάνο είναι το 4-2-3-1 όπου θέση στην 11άδα παίρνει αντί του Ιμπίσεβιτς ένας οργανωτικός χαφ, ο Χάρις Μεντούνγιανιν. Μεγάλο ατού των Βόσνιων είναι η επιθετική τους γραμμή, ο Μισίμοβιτς είναι ένα εξαιρετικό "playmaker" ενώ για τον Τζέκο τα λόγια περιττεύουν. Ξεκινούν τις υποχρεώσεις τους στις 15 Ιουνίου απέναντι στην Αργεντινή και ακολουθούν τα ματς με την Νιγηρία στις 21 και Ιράν στις 25 του μηνός.

Με τον Πορτογάλο Κάρλος Κεϊρόζ στον πάγκο κατεβαίνει το Ιράν το οποίο θέλει να αποδειχθεί σκληρό καρύδι απέναντι στην Αργεντινή του Μέσι. Την τελευταία φορά που συμμετείχαν στο παγκόσμιο κύπελλο ήταν το 2006 και κατάφεραν να πάρουν μια ισοπαλία από την Ανγκόλα. Φέτος δεν υπάρχουν Πορτογάλοι και Μεξικάνοι, αλλά Νιγηριακοί και Βόσνιοι που δεν τρομάζουν συνεπώς και οι προσδοκίες είναι μεγαλύτερες. Ο Κειρόζ δίνει βάση στην άμυνα σε ένα 4-4-1-1. Τερματοφύλακας ο Ναβαρί της Μπράουνσβάϊγκ, στην άμυνα οι Πουλάντι, Μονταζέρι, Χοσεινί, Μπεϊκζαντέ, στην μεσαία γραμμή οι Σοτζάι, Νεκουνάμ, Τεϊμουριάν, Ντεζάνγκα, επιτελικό χαφ/ περιφεριακός φορ ο Τζαχανμπάχς της Ναϊμέγκεν και επιθετικός ο Κουτσανεζάντ της Τσάρλον.
Εναλλακτικό σύστημα είναι το 4-4-2 με τον Ανσαριφάντ να παίρνει πιο ξεκάθαρο επιθετικό ρόλο δίπλα στον άλλο σέντερ φορ. Γενικά οι διάταξη 4 στην άμυνα και 4 στο κέντρο δεν αλλάζει.

Τους αποκαλούν "πρίγκιπες του Νίγηρα" στο εξωτερικό έχουν το παρατσούκλι "Super Eagles", η ουσία είναι πως η Νιγηρία στο φετινό παγκόσμιο κύπελλο αν και δεν παρουσιάζει τόσο εντυπωσιακό ρόστερ όσο σε προηγούμενες διοργανώσεις, ο όμιλος στον οποίο αγωνίζεται της επιτρέπει να κάνει όνειρα για πρόκριση στην επόμενη φάση. Οι Νιγηριανοί αγωνίζονται στον έκτο όμιλο μαζί με το Ιράν, την Βοσνία και το φαβορί για την πρώτη θέση την Αργεντινή. Από το 2011 στον πάγκο βρίσκεται ο Στήβεν Κέσι και το σύστημα που προτιμά είναι το 4-3-3 δίνοντας έμφαση στην γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας από την επίθεση στην άμυνα. Συνήθως χρησιμοποιεί στο τέρμα τον Ενεγιάμα της Λιλ, στην άμυνα η τετράδα Άμπροουζ, Ομερούο,Ομποαμπόνα, Έλντερσον. Στο κέντρο και σε διάταξη Λ, οι Ονάζι της Λάτσιο, Ομπί-Μικέλ της Τσέλσι στην Κορυφή και Μόουζες, ενώ μπροστά τους έχουν τους Μούσα, Μόουζες και στην κορυφή τον Εμενίκε της Φενέρμπαχτσέ. Ακόμα σαν σύστημα έχει χρησιμοποιηθεί το 4-1-4-1 όπου συνήθως ο Μούσα παίζει λίγο πιο οπισθοχωρημένα. Αξιόλογοι παίκτες που χρησιμοποιούνται συνήθως από τον Κέσι είναι Γιομπό, ο Γκάμπριελ, ο Αμεόμπι, ο Οντεμβίνκι και ο Ουσέμπο.
Αν και οι Αφρικανικές ομάδες έχουν θέματα στην άμυνα, η Νιγηρία στο τελευταίο κύπελλο εθνών Αφρικής είχε παρουσιάσει μια αρκετά συγκροτημένη και προσηλωμένη τακτική που τις επέτρεψε να παίξει παιχνίδι αντεπιθέσεων. Αυτή θα είναι και η τακτική που θα ακολουθήσουν σε αυτή την διοργάνωση.

Αν θα έπρεπε να βάλουμε τίτλο από Ελληνική ταινία για να περιγράψουμε την Εθνική Γερμανίας, αυτός θα ήταν "Οι γερμανοί ξανάρχονται". Το σλόγκαν που έφευραν για το παγκόσμιο κύπελλο είναι "Ready Like Never Before" και περιγράφει σε μέσες άκρες την αισιοδοξία αλλά και την πίστη τους πως ήρθε ο καιρός για να επιβεβαιώσουν το γνωστό ρητό του Λίνεκερ για το ποδόσφαιρο. Η Γερμανική ομάδα έχει ποιότητα και ταλέντο, υπάρχει όμως και μια μικρή λεπτομέρεια ότι δεν έχουν καταφέρει να σηκώσουν τρόπαιο εκτός ευρωπαϊκού εδάφους. Ομοσπονδιακός προπονητής εδώ και 8 χρόνια είναι ο Ιωακίμ Λεβ και η τακτική του βασίζεται στο 4-2-3-1. Τερματοφύλακας ο Νόγιερ, τετράδα στην άμυνα οι Λαμ, Χούμελς, Μέρτεζάκερ, Μπόατενγκ,. Στο κέντρο οι Σβαϊνστάιγκερ και Κρός, τριάδα μπροστά τους οι Μέλλερ, Οζίλ, Ρες ενώ τελευταία έχει δοκιμάσει ως μοναδικό προωθημένο τον Γκέτσε. Αστέρια στον πάγκο υπάρχουν μπόλικα, από τον Σάμι Κεντίρα μέχρι τον Ντράξλερ και από τον Σέρλε μέχρι τον άνθρωπο γκολ στα παγκόσμια κύπελλα Μίροσλαβ Κλόζε. Εναλλακτικό πλάνο του Λεβ είναι ένα 4-1-4-1 στο οποίο υπάρχει μεγάλη πίεση ψηλά από την τετράδα Μίλερ, Οζίλ, Γκέτσε, Σέρλε σε μια ευθεία τον Λαμ πιο πίσω σε ρόλο αμυντικού χαφ
και τον Κλόζε να παίρνει τις κάθετες πάρε-βάλε πάσες. Αγωνίζονται στον ίδιο όμιλο με την Πορτογαλία, την Γκάνα και την Αμερική. Φαινομενικά είναι το φαβορί για την πρώτη θέση με την υποσημείωση ότι τον αγώνα κορυφής του ομίλου, τον δίνουν την πρώτη αγωνιστική και ένα ενδεχόμενο αρνητικό αποτέλεσμα στην πρεμιέρα ίσως να τους βάλει σε περιπέτειες.

Το φετινό παγκόσμιο κύπελλο είναι η 8η συμμετοχή σε τελική φάση κορυφαίας διοργάνωσης για τους Πορτογάλους που πάντα θέτουν υψηλούς στόχους.
Προπονητής από τον Οκτώβρη του 2010 είναι ο Πάουλο Μπέντο που διαδέχθηκε τον Κεϊρός. Ο Μπέντο έχει κατακτήσει δυο φορές το κύπελλο και το σούπερ καπ στην Πορτογαλία, ενώ τέσσερις φορές έχει τερματίσει στην δεύτερη θέση με την Σπόρτινγκ Λισαβόνας με αποκορύφωμα το 2007 όταν έχασε το πρωτάθλημα από την Πόρτο για μόλις 1 πόντο. Προτιμά συνήθως το 4-3-3 ενώ η τακτική του αφορά παιχνίδι αντεπιθέσεων.
Κάτω από τα δοκάρια φαβορί για την θέση είναι ο Πατρίσιο της Σπόρτινγκ, στην άμυνα η τετράδα Περεϊρα της Βαλένθια, Πέπε, Ντάνι Άλβες και Φάμπιο Κοντρεάο, στην μεσαία γραμμή η τριάδα Βελόσο, Μοουτίνιο και Μεϊρέλες και μπροστά η τριάδα Νάνι, Έντερ ή Πόστιγκα και Ρονάλντο σε ελεύθερο ρόλο. Ο άσσος της Ρεαλ μπορεί να λείψει από το πρώτο παιχνίδι με την Γερμανία και αυτό μπορεί να αλλάξει κάπως το πλάνο με την συμμετοχή του Βαρελά. Τελευταία ο Μπέντο χρησιμοποιεί και το 4-2-3-1 με τον Βελόσο να έχει αρκετές ευθύνες στον αγωνιστικό χώρο όπως η οργάνωση του παιχνιδιού, η εκτέλεση των στημένων φάσεων και τον Καρβάλιο δίπλα του σε πιο ανασταλτικό ρόλο με την τριάδα Νάνι-Μουτίνιο-Ρονάλτο/Βαρελά πίσω από τον σέντερ φορ. Αστέρια στον πάγκο υπάρχουν σε όλες τις γραμμές όπως ο γνωστός μας Βιερϊνια, ο Αμορίμ της Μπενφίκα, ο Αλμέιδα της Μπεσικτάς, ο Ρικάρντο Κόστα κλπ.
Απ' την αρχή στα δύσκολα μπαίνει η Πορτογαλία η οποία αγωνίζεται στον 7ο όμιλο μαζί με την Γερμανία, την Αμερική και την Γκάνα και συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις κάνει αξιόλογη πορεία. Η κατάσταση των Ρονάλντο και Πέπε και η συμμετοχή τους στα πρώτα παιχνίδια ίσως παίξει καθοριστικό ρόλο για την τελική κατάταξη των Πορτογάλων στον όμιλο.

Έχουν το παρατσούκλι "Μαύρα Αστέρια" και φιλοδοξούν να είναι η πρώτη Αφρικανική ομάδα που θα φτάσει στους ημιτελικούς της διοργάνωσης. Ο λόγος φυσικά για την Γκάνα η οποία αγωνίζεται στον έβδομο όμιλο μαζί με την Αμερική, την Γερμανία και την Πορτογαλία. Για να το καταφέρει αυτό βέβαια θα πρέπει να διεκδικήσει την δεύτερη θέση κάτι που προφανώς δεν είναι και εύκολη υπόθεση. Προπονητής της ομάδας από τον Μάρτιο του 2012, ο Κγεσί Άπια ο οποίος ήταν βοηθός του Σέρβου Γκόραν Στεπάνοβιτς. Ο Άπια έχει οδηγήσει την Γκάνα στην τέταρτη θέση του Αφρικανικού κυπέλλου εθνών καταφέρνοντας να αποκλείσει μια παραδοσιακή δύναμη την Αίγυπτο, ενώ στα ημιτελικά αποκλείστηκε από την Μπουρκίνα Φάσο. Το σύστημα που συνήθως χρησιμοποιεί είναι το 4-2-3-1 με τους
Κβαρασέι κάτω από τα δοκάρια, στην άμυνα η τετράδα Οπάρε, Μποϊ, Μενσά, Ινκούμ, στην μεσαία γραμμή οι Εσιέν και Μουντάρι, μπροστά τους οι Αγιού, Κέβιν Πρινς Μπόατενγκ και Ασαμόα και στην επίθεση ο Γκίαν Ασαμόα. Από πάγκο, αν εξαιρέσουμε τις μέτριες επιλογές στην άμυνα, θα βρούμε παίκτες όπως ο Ασαμόα της Γιουβέντους, ο Ατσού της Τσέλσι, ο Αντρέ Αγιού της Μαρσέιγ και ο Ουακασό της Ρούμπιν Καζάν. Εναλλακτικό πλάνο το 4-4-2 με τον Μπόατεγκ να δίνει την θέση του στον Ουαρίς της Βαλενσιέν, ο οποίος είναι παρτενέρ του Ασαμόα στην επίθεση.
Δεν είναι ομάδα που θα την πάρεις αψήφιστα, είναι ένα μίγμα έμπειρων και νεαρών παικτών οι περισσότεροι έχουν παραστάσεις από κορυφαία πρωταθλήματα και παίζουν σε υψηλό επίπεδο. Παίζουν μαζί καιρό σαν ομάδα και αν έχουν συνοχή στα γήπεδα της Βραζιλίας μπορεί να κάνουν την έκπληξη. Το ματς κλειδί είναι αυτό της πρεμιέρας με την Αμερική, αν το πάρουν θα διεκδικήσουν την πρόκριση.

Για τις Ηνωμένες πολιτείες, ταιριάζει γάντι μια ατάκα του Ουίνστον Τσώρτσιλ. Ένας γρίφος που τον τυλίγει ένα μυστήριο μέσα σε ένα αίνιγμα. Μέσα σε όλο αυτό το γνωμικό προσθέστε και τον Γιούργκεν Κλίνσμαν στον πάγκο και έχουμε ένα πολύ ωραίο συμπλήρωμα.
Ο Γερμανός πρώην σούπερσταρ διαδέχθηκε τον Μπομπ Μπράντλει τον Ιούλιο του 2011, ενώ κατά το παρελθόν έχει αποτελέσει προπονητής της Μπάγιερν και της Εθνικής Γερμανίας. Με την Αμερική μετρά τον τίτλο του Concacaf Gold Cup, ενός τουρνουά που λαμβάνει χώρα κάθε δυο χρόνια. Ο Κλίνσμαν εκτός από προπονητής έχει και το δίπλωμα του φούρναρη (οικογενειακή παράδοση) και για να αστειευτούμε λίγο, έχει ενδιαφέρον τι ομάδα θα παρουσιάσει. Το βέβαιο είναι ότι τους αρέσει να παίζουν γρήγορο ποδόσφαιρο.
Η βασική τακτική των Αμερικανών είναι το 4-4-2. Κάτω από τα δοκάρια ο έμπειρος Τιμ Χάουαρντ, την αμυντική γραμμή αποτελούν οι Μπέσλερ, Ομάρ Γκονζάλεζ σαν κεντρικό δίδυμο, Κάμερον και Μπισλει. Στην μεσαία γραμμή σε σχήμα ρόμβου οι Τζόουνς, Ζούζι, Τζόνσον, σε ρόλο επιτελικού χαφ ο Μπράντλεϊ και στην επίθεση ο Ντέμπσει περιφεριακό φορ και Άλντιντορ σέντερ φορ. Εναλλακτικό πλάνο, το πιο συντηριτικό 4-5-1 με τον Άλντιντορ σέντερ φορ και τους Ντέμπσεϊ, Μπράντλεϊ μπροστά από τον Τζόουνς. Στους παίκτες που υπολογίζει ο Κλίνσμαν συγκαταλέγονται οι Ντίσκερουτ, Μπεντόγια, Τσάντλερ.
Οι ΗΠΑ αγωνίζονται στον έβδομο όμιλο με αντιπάλους την Γκάνα, την Πορτογαλία και την Γερμανία. Προβλέψεις δύσκολο να γίνουν, οι Αμερικάνοι είναι υπολογίσιμοι όμως ξεκάθαρα αποτελούν το αουτσάιντερ στον όμιλο τους. Θα είναι ωστόσο μια έκπληξη για το φετινό παγκόσμιο κύπελλο αν καταφέρουν να προκριθούν.

Τους αποκαλούν "κόκκινους διαβόλους" και αν αναλογιστούμε την επιθετική τους γραμμή, μάλλον έχουν δίκιο. Ο λόγος γίνεται για την εθνική Βελγίου η οποία επιστρέφει στα τελικά μεγάλης διοργάνωσης έπειτα από 12 χρόνια. Προπονητής αυτής της ιδιαίτερα ταλαντούχας ομάδας είναι ο 45χρόνος Μάρκ Γουίλμοτς, ο οποίος το 2009 ήταν βοηθός του Ντίρκ Άντοκάντ αλλά και του Τζώρτζ Λίκενς. 4-3-3 με V είναι το σύστημα με το οποίο συνήθως αγωνίζονται. Κάτω από τα δοκάρια υπάρχει ο Κουρτουά, στην άμυνα οι Άντερβέρελντ, Κομπανί, Βερμάντεν και Βερτόνχεν, στην βάση ο Βίτσελ, με πλάγια εσωτερικά χαφ τους Ντεμπελέ και Τζαντλί, ενώ στην επίθεση οι Ντε Μπριν, Λουκάκου, Αζάρ. Υπάρχουν βέβαια και παίκτες που χρησιμοποιούνται αρκετά συχνά σε αυτό το σχήμα όπως ο Κέβιν Μιραλάς, ο Φελαϊνί, ο Πονκγολί ενώ υπάρχουν και αρκετά αξιόλογοι παίκτες στον πάγκο όπως ο Γιανουζάι, Ντεφούρ, Βαν Μπούιτεν, Μινιολέ κλπ. Εναλλακτική τακτική φέρεται να είναι το 4-4-2 με μια επιθετική γραμμή Λουκάκου-Μιραλάς και σε αυτό το σχήμα μένει συνήθως εκτός ο Τσαντλί. Φαβορί για να περάσουν στην επόμενη φάση τουλάχιστον καθώς βρίσκονται στον ίδιο όμιλο με την Αλγερία, την Ρωσία και την Νότιο Κορέα.

Με τον Φάμπιο Καπέλο στον πάγκο, η Ρωσία ταξίδεψε στην Βραζιλία προκειμένου να συμμετάσχει στα τελικά του παγκοσμίου κυπέλλου, ενώ να σημειώσουμε πως θα είναι η οικοδέσποινα της επόμενης διοργάνωσης. Ο Καπέλο διαθέχθηκε λίγο μετά το Euro 2012 τον Ντίρκ Άντβοκάντ. Οι Ρώσοι παρουσιάζουν μια ομάδα με υψηλό μ.ο. ηλικίας πλαισιωμένη από νεαρούς που θέλουν να αποκομίσουν εμπειρίες. Το σύστημα που χρησιμοποιεί είναι το 4-1-4-1 δίνοντας βάση στην μεσαία γραμμή η οποία αποτελεί το στήριγμα για την αμυντική λειτουργία της ομάδας του. Στην θέση του τερματοφύλακα ξεκινά ο Ακινφέεφ, στην άμυνα οι Ανιουκόφ, Ιγκνάσεβιτς, Μπερεζούτσκι, Κομπάροφ, σε ρόλο κεντρικού χαφ ο Γκλουσακόβ και μπροστά του η τετράδα αποτελούμενοι από τους Σαμέντοφ, Φαϊζουλιν, Ντενίσοφ, Ζιρκόβ και σέντερ φορ ο Κοκόριν. Εναλλακτικό πλάνο το 4-3-3 με τους Φαϊζούλιν και τον Ντενίσοφ να παίζουν ως πλάγιοι εσωτερικοί μέσοι και μπροστά τους οι Σαμέντοφ, Κερζακόφ, Κοκόριν. Η Ρωσία αγωνίζεται στον όγδοο όμιλο απέναντι στην Νότιο Κορέα, το Βέλγιο και την Αλγερία. Ο Καπέλο υπολογίζει πολύ τους Βέλγους, ενώ τον προβληματίζει η φυσική κατάσταση των Νότιο Κορεατών που ίσως αποτελεί πρόβλημα για την ομάδα του

Στόχος της Νότιου Κορέας είναι η πρόκριση στην επόμενη φάση. Βρίσκονται στο ίδιο γκρουπ με την Ρωσία, το Βέλγιο και την Αλγερία και εκ' πρώτης όψεως διαφαίνεται πως είναι εφικτός στόχος. Οι "Taeguk Warriors" ξεκινούν τις υποχρεώσεις τους στις 17 του μήνα απέναντι στους Ρώσους, στις 22 παίζουν με τους Αλγερινούς και το τελευταίο ματς είναι στις 26 με τους Βέλγους. Προπονητής είναι εδώ και ένα χρόνο περίπου ο Χόνγκ Μαϊγιανγκ Μπο ο οποίος οδήγησε την εθνική ομάδα κάτω των 20 στην τελική οκτάδα του παγκοσμίου κυπέλλου 2009 αλλά και με την Ολυμπιακή ομάδα το 2012 κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο. Η τακτική του βασίζεται στις αντεπιθέσεις και συνήθως χρησιμοποιεί το 4-2-3-1. Ο βασικός τερματοφύλακας της Νοτίου Κορέας είναι ο Γιούνγκ Σούνγκ Ριόνγκ. Στην άμυνα υπάρχει η τετράδα των Λι Γιόνγκ, Χουάνγκ Σέοκ Χο, Κιμ Γιούνγκ Γκουόν και Κιμ Τσάνγκ Σου. Μπροστά τους βρίσκονται οι Παρκ Γιόνγκ Γου και ο Κι Σουόνγκ Γουένγκ της Σάντερλαντ, τριάδα στα χαφ οι Λι Τσούνγκ Γόνγκ της Μπόλτον, Κου Για Τσεόλ της Μάϊντς και Σον Χέουνγκ Μιν της Λεβερκούζεν ενώ στην επίθεση βρίσκεται ο Παρκ Τσου Γιούνγκ της Γουότφορντ. Εναλλακτικά χρησιμοποιούν το 4-4-2 με τους Σον Χέουγκ Μιν και Κιμ Σιν Γουκ να αποτελούν το επιθετικό δίδυμο. Διαθέτουν νεανική ομάδα αλλά η βάση τους αποτελείται από έμπειρους παίκτες. Πάντα υπολογίσιμοι και επικίνδυνοι αλλά πλέον οι αντίπαλοι τους είναι υποψιασμένοι.