Η ανεπάρκεια των εσωτερικών μέσων της Μπενφίκα

Η Μπενφίκα στηρίχθηκε σε σχήμα «έδρας», με 4 κεντρικά χαφ σε ρόμβο, με προφανή στόχο να «πνίξει» τον Ολυμπιακό. Για το λόγο αυτό δόθηκε εντολή για πίεση ψηλά, κάτι που όντως συνέβη με 5 και 6 ποδοσφαιριστές. Το επιθετικό πλάτος δινόταν μόνο από τα ακραία μπακ, που στόχευαν λιγότερο τα φορ με σέντρες και περισσότερο στο «κόψιμο» της μπάλας στους εσωτερικούς μέσους Γκαϊτάν και Όλα Τζον. Οι τελευταίοι είχαν την κομβική αποστολή :

1. να κλέψουν μπάλες από τα δίδυμα Μανιάτη-Φουστέρ και Σάμαρη-Βάις
2. να διασπάσουν την αμυντική γραμμή του Ολυμπιακού με ατομικές ενέργειες
3. να τροφοδοτήσουν με μικρές κάθετες τους 2 επιθετικούς.

Στο πρώτο ημίχρονο, για το οποίο μπορεί να σταθεί τακτική ανάλυση, δεν ανταποκρίθηκαν καθόλου στην ποικιλία των τακτικών απαιτήσεων. Ο Ζέσους το αντιλήφθηκε γύρω στο 30΄και προσπάθησε να το αντιμετωπίσει με τρεις κινήσεις :

• τους άλλαξε πλευρές για να τροφοδοτούν τα φορ με αντίθετο πόδι
• ζήτησε από Λίμα-Καρντόσο να τραβιούνται στα πλάγια, ώστε να ανοίξουν χώροι για σουτ
• στην ανάπαυλα άλλαξε τον Όλα Τζον με τον Καβαλέιρο.

Αγωνιστικό θράσος με σχέδιο

Απέναντί του βρήκε έναν εξαιρετικό Ολυμπιακό. Ο Μίτσελ διατήρησε τον επιθετικό χαρακτήρα, αλλά παρέταξε ένα λειτουργικότερο 4-4-1-1, το οποίο συνέκλινε στη φάση άμυνας με την ίδια ευκολία που απλωνόταν στην επίθεση. Δε φοβήθηκε την πίεση ψηλά του αντιπάλου, αλλά αντιθέτως «βολεύτηκε» από αυτή, αφού Φουστέρ, Ντομίνγκες και Μήτρογλου βρήκαν τους απαραίτητους «ζωτικούς χώρους» για να κινηθούν με ή χωρίς τη μπάλα. Διευκολύνθηκε βέβαια και από την έλλειψη ενισχυμένου επιθετικού πλάτους της Μπενφίκα.
Στην υποδειγματική λειτουργία συνέβαλαν επίσης :

1. Η ψυχραιμία της μεσοαμυντικής γραμμής που κέρδισε τις μονομαχίες και έβγαζε σωστές πρώτες πάσες υπό πίεση.
2. Τα δύο αμυντικά χαφ που διατηρούσαν μικρές αποστάσεις από τους μεσοεπιθετικούς.
3. Η εξαιρετική εμφάνιση Ντομίνγκες και Φουστέρ όσον αφορά στο χειρισμό μπάλας και το ότι «πάταγαν» περιοχή.
4. Η συμμετοχή του Μήτρογλου σε όλη την ομαδική λειτουργία. Ο Μήτρογλου της Λισσαβώνας ήταν το ακριβές αντίθετο του Μήτρογλου των Βρυξελλών. Βοήθησε πολύ τακτικά, πίεσε το ένα στόπερ στην πρώτη μπαλιά, «έσπαγε» γρήγορα τη μπάλα στα χαφ και έκανε το υπέροχο τακουνάκι στον Αργεντίνο. Αυτή τη φορά του έλειψε μόνο το γκολ και μάλιστα σε φάσεις που «τις είχε».

Αν ψάξει κανείς για «παραφωνίες», θα ήταν οι ακίνδυνοι επιθετικά Βάις και Σαλίνο. Ειδικά ο δεύτερος δεν είχε το «καθαρό μυαλό» να λειτουργήσει σαν εξτρέμ και να εκμεταλλευτεί τους κενούς χώρους από τις προωθήσεις του Σικέιρα. Πάντως αμφότεροι ανταποκρίθηκαν επαρκώς στα αμυντικά τους καθήκοντα.

Το β΄ ημίχρονο

Οποιαδήποτε τακτική εστίαση θα ήταν ατυχής, τουλάχιστον μέχρι το τελευταίο τέταρτο, όταν και στέγνωσαν αρκετά σημεία του γηπέδου. Με ευθύνη του διαιτητή, που κακώς απέφυγε προσωρινή διακοπή, το παιχνίδι μετατράπηκε σε «κλωτσοσκούφι» γειτονιάς λόγω του λιμνάζοντος αγωνιστικού χώρου, δυσφημίζοντας το ποδοσφαιρικό προϊόν που λέγεται Champions League.
Πάντως ακόμα και όταν το ματς πήγε μόνο στη δύναμη και τις κόντρες, ο Ολυμπιακός ανταποκρίθηκε. Τα στόπερ έπαιξαν δυνατά αλλά καθαρά και οι Ντιγκά και Γιαταμπαρέ προσέδωσαν δύναμη, «πνευμόνια» και θωράκιση του κέντρου, δικαιώνοντας τον προπονητή.
Για να δεχθούν γκολ οι «ερυθρόλευκοι» χρειάστηκε να αναδειχθεί η αδυναμία του Ρομπέρτο στις εξόδους. Δεν την «πλήρωσε» στο 55΄, την «πλήρωσε» στο 83΄. Έτσι, διαμορφώθηκε μια πρώτη εικόνα για το μειονέκτημα ενός τερματοφύλακα, του οποίου οι μέχρι τώρα εμφανίσεις είχαν προκαλέσει ερωτηματικά γιατί δεν είχε καθιερωθεί στις προηγούμενες ομάδες του.

Συμπέρασμα

Ο Ολυμπιακός ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού. Χωρίς τον τραγικό αγωνιστικό χώρο, πιθανότατα θα είχε ξανασκοράρει και θα κέρδιζε. Τα περισσότερα εύσημα δικαιούται ο προπονητής, που έδειξε ότι δεν έχει κόμπλεξ και εμμονές και διόρθωσε τα λάθη από το παιχνίδι του Βελγίου. Ταυτόχρονα, επέδειξε για μία ακόμη φορά τα διαπιστωμένα πλεονεκτήματα στη διαχείριση υλικού και στις επιτυχείς αλλαγές. Αυτό που πρέπει να προσέξει, είναι πως το παιχνίδι στον Πειραιά μπορεί να έχει τελείως διαφορετικό χαρακτήρα.
Η Μπενφίκα δε «φοβίζει». Αλλά θα έρθει στο Καραϊσκάκη καλύτερα προετοιμασμένη για να παίξει το τελευταίο της χαρτί, ποντάροντας και σε πιθανή υποτίμησή της, λόγω της εμφάνισης στο «Ντα Λουζ».

Από τον Κώστα Χατζή, www.overlap.gr