Κέρδισε το κέντρο ο Ολυμπιακός στο Α’ ημίχρονο, έλεγξε τη κατοχή στο Β’ ημίχρονο η Άρσεναλ
Ο δεύτερος αγώνας του Ολυμπιακού στη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λίγκ άφησε γλυκόπικρη γεύση στους φίλους των ερυθρολεύκων. Από τη μια η επιτυχής παρουσίαση ενός συνόλου με επιθετική νοοτροπία σε μια δύσκολη έδρα και από την άλλη η ήττα με δυο γκολ από αμυντικά λάθη. Ο Βαλβέρδε απέδειξε αυτά που δήλωνε πριν τον αγώνα αλλά και κατά την διάρκεια της καλοκαιρινής προετοιμασίας σχετικά με το στυλ παιχνιδιού που θέλει να παίξει με τον Ολυμπιακό, παρουσιάζοντας μια ενδεκάδα με 2 αμυντικά χαφ και τον Ιμπαγάσα σε ρόλο (έκπληξη) δεκαριού. Ο Βενγκέρ αναγκάστηκε να προβεί σε τακτικές «αλχημείες» τόσο λόγω των απουσιών που είχε όσο και λόγω του επερχόμενου ντέρμπι με τον Τότεναμ στην έδρα των πετεινών.

Α’ ημίχρονο: Παρόμοια αμυντική συμπεριφορά – διαφορετική επιθετική τακτική

Αμφότερες οι ομάδες προσπάθησαν να παρουσιάσουν ένα πλάνο που στηρίχθηκε στις αρχές που επιτάσσει το επιθετικό ποδόσφαιρο. Η πίεση ψηλά στις αμυντικές ζώνες των αντιπάλων ήταν το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της τακτικής επιλογής των δύο προπονητών με σκοπό την ανάκτηση της κατοχής της μπάλας ψηλά και την άμεση διενέργεια επιθέσεων προς την αντίπαλη εστία. Αν και το εν λόγω πλάνο ήταν αναμενόμενο από την πλευρά των Άγγλων δεν μπορεί να υποστηρίξει κανείς ότι περίμενε τον Βαλβέρδε να ακολουθήσει την ίδια τακτική – κάτι που φάνηκε να εκπλήσσει τον Βενγκέρ που περίμενε σαφέστατα έναν πιο αμυντικογενή Ολυμπιακό.

Το παρακάτω διάγραμμα αποτελεί την απόδειξη των παραπάνω με τον Ολυμπιακό να έχει 12 κλεψίματα πάνω από την μεσαία γραμμή προς την περιοχή της Άρσεναλ με τους Τζιμπούρ και Μιραλάς να έχουν 6 από τα 12 συγκεκριμένα κλεψίματα. Είναι δεδομένο ότι ο Βαλβέρδε πόνταρε πολλά στις απουσίες των Λονδρέζων στο κέντρο με τον άτεχνο/άπειρο Φριμπόνγκ και τους σχετικά… soft Αρτέτα και Ροζίσκυ να είναι ευάλωτοι στην έντονη πίεση των ερυθρολεύκων. Για την πιο ορθολογική εφαρμογή του press (όπως ομολόγησε κι ο Τοροσίδης) ο πιο αθλητικός Φουστέρ επιλέχθηκε για το δεξί άκρο της μεσαίας γραμμής από τον Αμπντούν, ο Μιραλάς τοποθετήθηκε πιο βαθειά στο γήπεδο ενώ ο δυνατός Φέισα πήρε θέση στο αρχικό σχήμα δίνοντας μία ακόμα επιλογή στον Βαλβέρδε με γνώμονα αυτή του την επιλογή. Την ίδια ώρα η Άρσεναλ χρησημοποίησε την τακτική του pressing με στόχο την ανάκτηση της κατοχής (μετά από λανθασμένες μεταβιβάσεις των ερυθρολεύκων) με στόχο την εκκίνηση του ποδοσφαίρου πρωτοβουλίας που αρέσκεται ο Αλσατός τεχνικός.

Τα κλεψίματα των παιχτών του Ολυμπιακού ανά ημίχρονο. Φαίνεται ξεκάθαρα η διαφορετική εικόνα του παιχνιδιού του Ολυμπιακού σε κάθε ημίχρονο

Στην επίθεση τα πλάνα των δύο προπονητών ήταν εκ διαμέτρου αντίθετα με τις ομάδες να στηρίζονται στα τεχνικά χαρακτηριστικά των παικτών τους. Ο Βενγκέρ παρουσίασε ένα σύνολο με:

• πλάτος στο γήπεδο
• έντονο passing game στον χώρο του κέντρου
• αργό ρυθμό ανάπτυξης
• κάθετο ποδόσφαιρο
• ανάπτυξη από τα πλάγια

Από την άλλη ο Ολυμπιακός παρουσίασε ένα στιβαρό σύνολο με:

• φορτωμένο άξονα
• μειωμένο πλάτος και
• έμφαση στην τάχιστη μεταφορά της μπάλας από την φάση της άμυνας στην επίθεση (transition game)με κάθετες πάσες στους κενούς χώρους που δημιουργούσαν οι συχνές προωθήσεις των αμυντικών των Άγγλων σε συνδυασμό με την ψηλά τοποθετημένη αμυντική τους γραμμή.

Η εικόνα του Ολυμπιακού ανά ημίχρονο

Έμφαση στις πλευρές των επιθετικών μπακ

Κυρίαρχο ρόλο στον επιθετικό προσανατολισμό των δύο προπονητών έπαιξε η… στοχοποίηση των πλευρών που αγωνίστηκαν οι φύσει επιθετικοί πλάγιοι αμυντικοί Σανιά και Χολέμπας. Ο Βενγκέρ αν και είχε τον… πολύ Αρσάβιν στην αριστερή πλευρά επέλεξε να χρησιμοποιήσει πολύ περισσότερο τον ταχύτατο Τσάμπερλαιν που έκανε ζεύγος με τον επιθετικότατο Σανιά από τα δεξιά την ώρα που ο κατά συνθήκη αριστερός μπακ (στόπερ κατά τα άλλα) Σάντος δεν βοήθησε τις επιθετικές προσπάθειες του Αρσάβιν – έστω και αν σκόραρε σε μία από τις κατεβασιές του στην περιοχή του Ολυμπιακού. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Βαλβέρδε που τοποθέτησε τον Μιραλάς στην πλευρά του Χολέμπας αφήνοντας «κενή» από εξτρέμ την δεξιά του πλευρά με τον Φουστέρ να συγκλίνει προς το κέντρο δίνοντας τον έξτρα παίκτη στον άξονα.

Σχόλιο: Η παραπάνω μονομαχία στο ίδιο «φτερό» δημιούργησε, ουκ ολίγες φορές, συνθήκες επιθετικών ενεργειών για τις δύο ομάδες με το 1ο γκολ της Άρσεναλ να σημειώνεται από τον νεαρό Τσάμπερλειν από τα δεξιά και τον Μιραλάς να αποτελεί μόνιμο κίνδυνο για την εστία της Άρσεναλ με τις κινήσεις του στους κενούς χώρους που δημιουργούσαν οι προωθήσεις του Σανιά.

Η εικόνα της Άρσεναλ ανά ημίχρονο

Β’ Ημίχρονο: Η έλλειψη φυσικών δυνάμεων των ερυθρολεύκων επέτρεψε στην Άρσεναλ να εφαρμόσει με άνεση το πλάνο της

Όπως παραδέχθηκαν και οι παίκτες του Ολυμπιακού, το δεύτερο ημίχρονο δεν είχε καμία σχέση με τον πρώτο εξαιτίας της αδυναμίας των ερυθρολεύκων να συνεχίσουν με την ίδια ένταση την πίεση στον αντίπαλο. Ο Βαλβέρδε είδε τους παίκτες του να μένουν από δυνάμεις και τους Άγγλους να επιδίδονται στο αργό, passing game που είχαν σχεδιάσει – κάτι που ευνόησε σαφέστατα την ομάδα του Βενγκέρ στο να διατηρήσει σχετικά άνετα την πρωτοπορία στο σκορ που είχε αποκτήσει από το 1ο ημίχρονο. Ο Βαλβέρδε πήγε σε ένα μία πιο αμυντική προσέγγιση με την επιθετικότητα των ερυθρολεύκων να περιορίζεται σε διάφορες προσωπικές ενέργειες των Χολέμπας, Τοροσίδη την ώρα που οι τεχνίτες Ροζίσκυ/Αρτέτα βρήκαν χώρο και χρόνο να παγώσουν τον ρυθμό της αναμέτρησης αλλάζοντας αρκετές πάσες στον χώρο του κέντρου.

Σταδιακά ο Βαλβέρδε προσπάθησε να προσαρμόσει την τακτική του στα παραπάνω δεδομένα περνώντας τον φρέσκο Αμπντούν στην θέση του επίσης πλάγιου Μιραλάς, αλλά και τον Πάντελιτς στην κορυφή της επίθεσης με στόχο ο Σέρβος να εκμεταλλευτεί τις ικανότητες του στο ψηλό παιχνίδι. Ο Βενγκέρ δεν προέβει σε συνταρακτικές αλλαγές στο τακτικό του πλάνο ποντάροντας στην δυνατότητα των παικτών του να διατηρήσουν την κατοχή της μπάλας και ταυτοχρόνως και το υπέρ της ομάδας του αποτέλεσμα.

Σχόλιο: Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στην απόδοση του Φέισα κατά την διάρκεια του 2ου ημιχρόνου με τον Σέρβο να δείχνει γεμάτος δυνάμεις έχοντας εξαιρετικές τοποθετήσεις και αμυτνική συμπεριφορά απέναντι στο παιχνίδι πολλών πασών της Άρσεναλ. Τα 8 κλεψίματα του στο 2ο ημίχρονο έρχονται να αποδείξουν το παραπάνω – αν και η θέση η οποία αυτά εκτελέσθηκαν δείχνει αρκετά για το ξεκάθαρα πιο αμυντικό παιχνίδι του Ολυμπιακού στο δεύτερο σαρανταπεντάλεπτο.

Συμπέρασμα

Ο Βαλβέρδε στάθηκε συνεπής απέναντι στο φίλαθλο κόσμο του Ολυμπιακού αλλά και των τακτικών του «πιστεύω» παρατάσσοντας μία ομάδα που βασίστηκε στις αρχές του επιθετικού ποδοσφαίρου (pressing, υψηλό αγωνιστικό tempo, ψηλά τοποθετημένη αμυντική γραμμή) παρά το μέγεθος του ονόματος του αντιπάλου. Η ορθή εφαρμογή του εν λόγω τακτικού πλάνου, τουλάχιστον για 45 λεπτά, επιβραβεύτηκε από μία εξαιρετική εμφάνιση που – δυστυχώς – δεν απέφερε το αναμενόμενο τελικό αποτέλεσμα κυρίως εξ αιτίας των ατομικών λαθών του Μαρκάνο που πήρε την θέση του Αβραάμ δίπλα στον Μέλμπεργκ. Μία επιλογή που ίσως κάνει τον Ισπανό να… χάσει λίγο από τον ύπνο του.